از تیر رس دور باش !
انگار هر سال ماموریت دارم چند جلد از سر رسیدهای شرکتی را با اراجیف سیاه کنم. اولین سررسید سال نود و چهار را داداشم برایم آورد. این در حالی بود که دفتر تازه ای برای نوشتن نداشتم و به همین جهت با استیاق به سراغ این صفحات سفید آمدم.
صبح بعد از چهارشنبه سوری آخر سال است. زمین از باران پراکنده ای که چند روز در حال باریدن است خیس و مربوط است و جای جای کوچه از آتش بازی دیشب سیاه و سوخته . آدم ها یا بهتر است بگویم مردم، نه! اصلن همان هم محلی ها آرام آرام در حال روانه شدن به محل کارشان هستند . من باز هم رو در روی این کادر بسته که درب شیشه ای مغازه باشد نشسته ام و به آمد و رفت ها نگاه می کنم .
بعد از خواندن کتابی از نویسنده ی روس، رفته بودم سراغ رمان " خیابان بوتیک های خاموش "ِ پاتریک مودیانو . اما چیزی مثل مته روی مغزم بود. دو کتاب از کتابخانه امانت گرفته بودم که موعد تحویل شان گذشته بود و باید هرچه سریع تر برمی گرداندم.
بالاخره راهی شدم . پا به کتابخانه که گذاشتم وسوسه های شیطانی شروع شد. با این که کتاب های خوانده نشده ی زیادی داشتم دلم می خواست بروم سراغ خاطرات جنگ . قبل از همه ی این ها کتابدار محترم روشن ام کرد که بابت تاخیر طویل المدت ام باید چیزی نزدیک به ده هزارتومان بپردازم. سیستم امانت دهی کتاب به صورت اتوماتیک تاخیر امانات اعضاء را محاسبه می کرد و راه فراری نداشت.
ابتدا نمی خواستم زیر بار بروم . رفتم روی منبر و " آسمون ریسمون " به هم بافتم: « آی ! اوضاع مطالعه خرابه . چرا در این وااسفای کتابخوانی به جای اینکه مشوق بگذارید جریمه می کنید . مگه قیمت خود کتاب چنده ؟! ... »
کتابدار محترم هم با لبخند همیشگی جواب داد : « به خدا شرمنده ایم ! ... » و عیب را گردن سیستم جدید امانت دهی انداخت و خلاص .
"لامصب " این پول به جان مان بسته است . وقتی موضوع پول به میان می آید دنبال راه گریز می گردیم . البته ناگفته نماند آنقدر هم پول همراهم نبود. من اگر آخر برج ده هزار تومان پول توی جیبم بود نعوذبالله خدا را بندگی نمی کردم.
بالاخره بعد از کلی گله گزاری رفتم سراغ قفسه ها. از میان روایت های جنگ کتاب چمران را بیرون کشیدم .
و همین شد که پاتریک مودیانو به کناری خزید تا از تیررس استاد جنگ های نامنظم دور بماند ...
.
+ عجب پست مزخرفی شد . اصلن بوی مرغ و مرغ فروشی نمی داد . خیلی روشنفکرانه بود :)
