من و مدیریت ؟ هرگز!

  حالم از مدیریت به هم می خورد. نه این که فکر کنید مدیریت یک شرکت معظم را به من پیشنهاد کرده باشند و من چنین نظری داشته باشم . نه خیر! امشب جلسه ی ساکنین آپارتمان بود و می خواستند با لطایف الحیلی مدیریت آپارتمان را به من محول کنند. گرچه خیلی سخت بود اما آب پاکی را روی دست شان ریختم گفتم من این کاره نیستم و این کار را دوست ندارم. قرار شد موقتن یکی از آقایان کار را دست بگیرد تا در آینده روال تعیین مدیر آپارتمان مشخص شود. ما بین صحبت های شان درباره ی امور ساختمان آن قدر حاشیه رفتند و فک زدند که از تماشای مسابقات کشتی فرنگی افتادیم .

اما خوش گذشت ....

  آخر هفته بود. پیشنهاد وسوسه ای داد. از همان هایی که اراده ام را متزلزل می کند. گفت : « کمی قرض می کنم و سر ماه خودم اون مبلغ رو پس می دم . بیا بریم مسافرت ! » همین هم باعث شد  جواب مثبت بدهم و ساعتی از نیمه شب گذشته بود حرکت کردیم. به اتفاق خانواده ی یکی از دوستان . بعد از دو روز به خانه برگشتیم . دوباره هر دو مان مفلس و بی پول بودیم . به زحمت پول نان و چند عدد تخم مرغ توی جیب های من و کیف او پیدا می شد. اما خوش گذشت ... خوش گذشت ...

کمی آب بپاش به تن مرده ام !

    تازه بعد از چهل و اندی سال دارم پی به این نکته می برم که بدجوری دچار افسردگی شده م . هپلی هپلی شدم و حال و حوصله حضور توی جمع های شلوغ رو ندارم . شاید بشود گفت از آدم ها فراری ام .به سر وضعم نمی رسم و ...

عیال گیر داده بلند شو برو سر و صورتت رو اصلاح کن . این چند دقیقه ای که پای لب تاپ بودم شاید ده بار تکرار کرده . بلند شوم و بروم . شاید این روحیه ی مرده با دیدن آب جانی بگیرد .