آروم برگرد!

  قابل توجه دوستانی که این مرثیه سرایی ها را دنبال می کنند.

 با توجه به این که در این چند روزی که دنبال کار گشتم،هیچ کاری با دستمزد بالاتر از پانصدهزار تومان پیدا نکردم و به دلیل تماس های پی در پی صاحبکار قبلی و زبان بازی ها و هزار و یک ترفند دیگر دوباره به شغل شریف مرغ فروشی برگشتم و مشغول خدمت رسانی به هم محلی ها و مشتری های عزیز هستم. از این به بعد سعی خواهم کرد سفت و سخت تر به همین کار کم درآمد بچسبم و نگهش دارم که به قول معروف " مسجد جای گو.... دن نیست ." و اگر ماه ها و سال ها بیکار و گرسنه بمانی کسی حتی تُف کف دستت نمی اندازد .بیکاری بد دردی است .

+ رونوشت به تمام عزیزانی که نگران بیکاری بنده بودند و در طول روز و شب های بیکاری با من حقیرابراز همدردی کردند .

آب خوش خریداریم !

  چند نفر به من زنگ زده اند و برای برگشتنم به مغازه واسطه شده اند.با آن شرایط کاری و آن حقوق اصلن دلم نمی خواهد کار کنم. صبح تا شب در مغازه باشی و به هیچ کار دیگری نتوانی برسی آزار دهنده است . نه زندگی ، نه تفریح . تامین مالی هم که نیستم . الان چند سالی که در این مغازه کار می کنم هنوز نتوانسته ام نیازهای خانه زندگی را درست و حسابی تامین کنم.

  دو روز از سرکار نرفتنم نگذشته که جناب همسر در این دو روز روزگارم را سیاه کرده است. از تهدید به جدایی گرفته الی آخر. خانم برای همه مشاور است و به ما که می رسد ... چه بگویم ؟! در این دو روز به خاطر بدهی ها و تنگنای مالی آب خوش از گلویم پایین نرفته و مدام در استرس آینده و سرنوشتی که در انتظارم است در تب و تابم و از طرفی هم نیش و کنایه های این زن .